Sırt sırta, bazen yüz yüze dönerek süzülen yağmur taneleri… Birbirlerine hasret bir yolculuğa çıkmışlar. Üstelik, yan yanayken…Ne tezat ama!
Onca uzunluğuyla, sanki bitmeyecek bu gök yolculuğunda, birbirlerine dokunamadan, bir seyirle geçip gidecekler yanı başlarından. Belki de kavuşma ümitleri olmasa dayanamazlardı.
Onları izlemeye devam ediyorum. Görüyorum ki; akıllarında bir nehir var, keşke ulaşabilseler. Hayallerini süslüyor. Doyasıya, sarmaş dolaş kavuşmalarla akacaklar bu nehirde. Ulaşabilecekler mi acaba? Ulaşırlarsa biliyorlar ki; bazen bir kayaya çarpacaklar, bazen de sakince süzülecekler dingin kıyılardan. Ama beraber olacak işte, her ne olacaksa! Nehrin yatağı ne getirirse onlara, şimdiden razılar. Yeter ki hasret olmasın. Belki bir denize, belki de hayalini bile kuramadıkları o okyanusa kavuşurlar. Hele bir nehre kavuşsunlar da…
Nehir mi? O da bir kavuşmanın peşine düşmüş sabırsızca akıyor. Dünya içinde dünya, hayat içinde hayat işte. Tıpkı bizim gibi…
Müge Anda
