Deden öldü dediler.
Gıcırdadı somyanın ayakları,
Bırakıverdi kendini, sözlerin ağırlığı
Dört yaşında ne anlarsın ki sen
Yolun sonunu bilir mi başındaki?
Ağlamayın dedim, ölünce ne olur ki?
Göremezmişim meğer
Oysa yeni başlamıştı görmeye gözlerim
Çok güzeldi pos bıyıkları,
Hele çizgili pijaması,
Seni bir daha göremedim,
Canım dedeciğim…
( 1988 Sonbaharından…
Dedem Osman ANDA’nın anısına )
