Canım Dedeciğim

Deden öldü dediler. Gıcırdadı somyanın ayakları, Bırakıverdi kendini, sözlerin ağırlığı Dört yaşında ne anlarsın ki sen Yolun sonunu bilir mi başındaki? Ağlamayın dedim, ölünce ne olur ki? Göremezmişim meğer Oysa yeni başlamıştı görmeye gözlerim Çok güzeldi pos bıyıkları, Hele çizgili pijaması, Seni bir daha göremedim, Canım dedeciğim… ( 1988 Sonbaharından… Dedem Osman ANDA’nın anısına )

Kardeş Karmaşası

Neden bebek arabasına hep o oturuyor, Oysa benim ayaklarımda yoruluyor. Ondan büyük olabilirim, Ama ben hala büyümedim. Yine peşimde misin sen küçük cadı? Of! Kim dağıttı odamı. Ver dedim sana oyuncaklarımı, Başladı ağlamaya Neyse tamam, ağlama. Yine ilk ben koşarım sana Kıyamam ki gözyaşlarına, Birde o pembe ayaklarına. Müge Anda ( Kardeşim Merve Anda Peynirci […]

Aramak istediğinizi üstte yazmaya başlayın ve aramak için enter tuşuna basın. İptal için ESC tuşuna basın.

Üste dön